Wat heb ik aan WRAP gehad

Een groepje van een man/vrouw of zes. Willekeurig bij elkaar gezet. Allemaal met hun eigen verhalen. Begeleid door twee mensen met ook een eigen verhaal, uitdrukkelijk niet neergezet als trainer maar als “facilitator”. Ze namen ons mee door de WRAP heen als gelijkwaardige, zonder dat ze boven ons stonden. Dat vond ik een hele prettige ervaring.

Als ik aan de middagen denk die we samen hebben doorgebracht in de ruimte van Groeirijk is het eerste wat bij mij opkomt het woord respect. We waren allen zo verschillend, maar er was respect voor elkaar, waardoor het mogelijk was om veel te delen. En er ontstond een band met oprechte belangstelling.

Wat heb ik aan de WRAP gehad?

Ik heb nog eens opnieuw stilgestaan bij de fases waar ik doorheen ben gegaan in mijn herstelperiode, de ontwikkeling die ik heb doorgemaakt. Ook nu moet ik telkens alert zijn op signalen die mij (kunnen) ontregelen. Daarnaast heb ik veel gehad aan het nadenken over waar ik nu sta, wat mijn dromen en ambities zijn en welke doelen ik graag zou willen bereiken. Dit laatste in het kader van werk als ervaringsdeskundige.

De uitwisseling van ervaringen met mijn mede cursisten was ook heel waardevol, omdat ieder mens zo uniek is en zijn eigen kijk op het leven meebrengt, ongeacht op welke fase van zijn leven c.q. herstel hij/zij zich bevindt. Mijn grootmoeder zei altijd: “een mens is nooit te oud om te leren”. En dat ondervind ik nog dagelijks.

Hoe ben ik ermee aan de slag gegaan?

We hadden een terugkombijeenkomst afgesproken. Omdat het leuk zou zijn elkaar weer te zien en om voor onszelf een soort stok achter de deur te hebben om de WRAP uit te werken.

Daar zagen we allemaal tegenop. Osman had laten zien hoe hij zijn WRAP in een kort en bondig word document had uitgewerkt en op zijn telefoon had gezet. Dan kon hij er altijd bij.

Zijn ervaring met het uitwerken: je moet er gewoon aan beginnen.

Hoe heb ik dat gedaan?

Ik ben begonnen met het doorlezen van de hele map. Eigenlijk kwam ik daar de afgelopen weken pas aan toe. Tijdens de sessies lukte dat vaak niet, door tijdgebrek, en ook omdat ik door de griep in het voorjaar wat gemist had.

Al lezende kreeg ik een overzicht. En pas als ik overzicht heb komt er ruimte in mijn hoofd en kan ik dingen op een rij gaan zetten.

Maar ik vond het moeilijk. Veel situaties van crisis zijn in mijn geval al heel lang geleden (mijn laatste opname was 12 jaar geleden). En er kwamen dingen op mijn werk tussendoor.

Gisteren heb ik moeten vaststellen dat het nog niet af is. Dit was een pijnlijk moment voor mezelf. Als ik een deadline stel wil ik me wat het ook kost eraan houden. Anders voldoe ik niet aan mijn eigen normen.

Maar daar gaat de WRAP nou precies ook over, dacht ik toen. Mijn grenzen leren stellen, en deze ook durven bijstellen. Uitvinden wat goed voor mij is en dat dan ook durven doen. Wie heeft er last van als ik het niet af heb? Ikzelf denk ik het meest.

Vanmiddag ga ik naar de terugkombijeenkomst. Ik vind het fijn iedereen weer te spreken.

Voor mezelf weet ik dat ik de WRAP wel ga afmaken. Want zo ben ik, maar het moet niet ten koste van mezelf gaan.