Eric: 'Tijdens de activiteitenweek leerde ik de jongeren van een andere kant kennen'

Eric Savenije was de eerste activiteitenbegeleider bij De Catamaran die zich richtte op sport en bewegen. En hij pakte het meteen groots aan. Elk jaar organiseerde hij een sportweek: kanoën en abseilen in de Ardennen of fietsen door Nederland. ‘Op de afdeling kon het best stressvol zijn, maar tijdens de activiteitenweek waren we vrij, relaxt en in de natuur.’

Of hij bij De Catamaran wilde werken? Lang hoefde Eric, die jaren bij defensie militairen had getraind en inmiddels sportleraar was, daar niet over na te denken. ‘Jongeren waren altijd al mijn doelgroep. Bij De Catamaran werkte ik met kleine doelen. De cliënten waren jaren met andere dingen bezig geweest, die hadden niets aan beweging gedaan. De uitdaging zat ‘m in het zoeken naar een ingang: hoe kon ik zo’n cliënt triggeren om toch te sporten?’

Vernieuwing
Eric kreeg bij De Catamaran alle ruimte om zijn eigen aanbod te creëren. ‘Er was ook budget om nieuwe materialen te kopen. Die vrijheid vond ik fijn. Ik liep gewoon overal binnen, vroeg de jongens mee te doen en had geen vast programma.’ Tijdens zo’n rondje over de gangen, zoals gebruikelijk in trainingspak, werd de jonge dertiger eens aangesproken door ouders die op een afspraak wachtten. ‘Wat goed dat je er al uit bent, jongen!’

Sportieve grenzen opzoeken
Al binnen een paar maanden organiseerde Eric een sportieve week in de Ardennen. De locatie vond hij pas na veel speurwerk, want er waren best wat eisen. Het moest afgelegen liggen, niet bij een kroeg en niet in de buurt van families die vakantie vierden. Uiteindelijk vond hij een stek bij een geitenboerderij. Hij kijkt met heel veel plezier terug op die tijd. ‘Zo’n activiteitenweek was voor die jongens een uitdaging. Ik vond het belangrijk dat ze hun sportieve grenzen opzochten en er ook eens overheen gingen.’ Ouders vonden dat soms best spannend. ‘Ik weet nog dat een jongen niet mee mocht omdat zijn ouders stelden: ‘dat kan hij niet, hij heeft het nog nooit gedaan’. Ik dacht: als je dat zegt, gaat het ook niet lukken. Terwijl die jongen echt wel wilde.’ Na een gesprek mocht de cliënt tóch gaan. ‘Hij had de week van zijn leven.’

Samenwerken
Zonder zijn collega’s was het nooit gelukt om de sportieve weken en alle andere activiteiten in de buurt te organiseren, benadrukt Eric. ‘Geweldig dat er zoveel begeleiding mee ging. De eerste keer was zo’n week best wennen. Je was dag en nacht verantwoordelijk voor de groep.’ Maar al snel ontstond er een wachtlijst voor begeleiders. ‘Zoiets gaat rondzingen. Zonder de hulp van die collega’s, was het nooit gelukt om zulke leuke activiteitenweken te houden!’