Stef Toemen. Je werkte in de beginjaren van De Catamaran als begeleider. Waarom koos je voor deze leeftijdsgroep?
‘Ik heb altijd een fascinatie gehad voor jongeren en voor justitie. De verhalen in de krant wilde ik van de andere kant leren kennen. Het bleken de verhalen van jongeren die veel pech hadden in het leven. Kinderen uit gebroken gezinnen of met zware psychische problemen.’
Wat voor soort begeleider was je?
‘Hoewel met een professionele afstand, probeerde ik activiteiten altijd met een jongerenbril te bekijken. Wat vinden ze leuk? Tijdens carnaval ging ik wel eens met wat jongens die vrijheden hadden naar Stratumseind. Stonden we daar, verkleed, tussen de meute. Hun reactie was geweldig. Van die Amsterdamse jongens die nog nooit carnaval hadden gezien… Ik gooide ze ook graag in het diepe. Dan gingen we op zaterdag naar de markt en zei ik: dit is het budget, bedenk maar wat we vanavond eten.’
Toch heb je besloten iets anders te gaan doen. Wat doe je nu?
‘Grappig genoeg probeer ik nu te voorkomen dat jongeren bij De Catamaran terechtkomen. Ik werk voor een samenwerkingsverband van 39 scholen in de regio Eindhoven. Daar ben ik de vaste contactpersoon voor probleemjongeren. Laatst nog sprak ik een jongen waarvan ik dacht: als we daar niet snel iets mee doen, dan kan dat uiteindelijk mislopen. Tijdens een huisbezoek probeer ik mensen – ondanks hun weerstand – aan het denken te zetten. Dat heb ik bij De Catamaran geleerd.’