Bas: ‘Ik ben nog steeds nieuwsgierig hoe het oud-cliënten vergaat’

Na enkele jaren op een forensische afdeling voor volwassenen te hebben gewerkt, maakte Bas Wijnands in 1999 de overstap naar De Catamaran. Zeventien intensieve, maar vooral ook mooie jaren volgden. Een terugblik.

‘Ik kwam in een jong en gedreven team terecht,’ weet Bas nog. ‘We waren met twaalf begeleiders verantwoordelijk voor één groep, bestaande uit negen cliënten.’ Al snel groeide De Catamaran. ‘We kregen meer cliënten en dus meer groepen. Daardoor ontstond er ook meer ruimte om kritischer te kijken naar de groepsindeling. Welke cliënt past binnen welke groep? Dat kwam de behandeling ten goede.’

Groei

Niet alleen De Catamaran groeide, ook Bas zelf. ‘Ik wist steeds beter door mensen heen te prikken. En dat voelden cliënten ook aan. Ik durfde eerlijk te zijn: ‘dit gedrag tolereer ik niet’ of ‘je maakt mij bang’. Dat leer je door ervaring.’ Hij bouwde – mede door die eerlijkheid – een bijzondere band op met zijn cliënten. ‘Laatst kwam ik nog een oud-cliënt tegen met zijn vrouw en kind. Mooi om te zien dat iemand voor een ander pad heeft gekozen en dat het nu zo goed met hem gaat. Ik ben nog steeds nieuwsgierig hoe het oud-cliënten vergaat.’

Afwisseling

Bas had zijn tijd bij De Catamaran niet willen missen. ‘De ene dienst stond je de hele avond te tafeltennissen en de andere dag was ik vooral puin aan het ruimen. En dat was ook precies waarom ik het werk zo leuk vond. Die afwisseling zorgde ervoor dat ik me nooit verveelde. Eerlijk is eerlijk: soms mis ik het nog.’